NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR?

Her bayram alışverişinde sanki ilk kez kıyafet alınıyormuşçasına sevinirdim. Her bayram öncesi sadece bana kıyafet alındığını idrak etmem hayli zaman aldı. Annemin “sana kıyafet aldığımda daha mutlu oluyorum” cevabını ancak çocuğum olduğunda anlayabildim. İnsanın gönlünün hemen hemen her şeyden geçtiğini de ancak annemi kaybettiğimde anladım. 

Zamane çocuklarına veryansın ediyoruz ya doyumsuzlar, hiçbir şeyden mutlu olmuyorlar, istedikleri olmadığı için mutsuzlar, her şeye çabucak ulaşıyorlar diye bu “haklı” serzeniş her zaman vardı belki de biz çocukken bizim için de söylenmemiş midir?  Kalın fitilli kadife pantolona, tüm şatafatını ne zaman yitireceği hiç bilinmeyen ışıklı ayakkabıya ki satılıyorsa halen eğer sevinen çocuk halen vardır eminim. Umarım mantar tabanca, çatapat mahalle ya da köy bakkallarında halen satılıyordur.

Geçmişe takılıp sadece güzel günlere özlem duymak değil temennim. Pişmanlıklardan, hatalardan ders çıkarıp anı dolu dolu yaşamak. Sevdiklerinle, hep beraber, her koşulda, tüm olumsuzluklara rağmen kimseyi mutsuz etmeden herkesi mutlu edebilmek asıl maharet bu. Bunu anlamak kolay ama uygulamak zor. Bu şekilde aldığın nefesin hakkını verebiliyorsan eğer her gün bayram.

Yılda iki kez hiç olmadığı kadar erken kalkılan bayram sabahı, tüm aile envai çeşitle yapılan kahvaltı, sayısız el öpmeler bir o kadar yenilen çikolatalar, şekerlik içerisinde kendince farklı olanı seçmeler, kolonyayı boca etmeler, toplanan harçlıkların mali işler müdürü edasıyla her seferinde sayılması ve her defasında verdiği öz güven, yaşın itibarıyla ikram edilmeyen kahve ve çayları tolere edemeyen ikram edilen tatlı ve sarmalar bir yaştan sonra aynı iştahla yaşanmıyor elbet özlem duyulması da gayet doğal ama yaşatılabilir ve birilerinin buna ihtiyacı var.

Burada işte o eski bayramlar. Büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperim. Esenlikle…

NOT: Şarkının en beğenilen yorumu “klibe gerek yok, gözlerini kapattığında herkesin klibi başlıyor.” dan öykünerek ilk defa bir yazıya kendimce görsel eklemiyorum müsaadenizle. Yazıyı okuduktan sonra gözünüzü kapattığınızda herkesin o güzel günleri canlanıyor.